Μονόδρομος οι αγώνες των εργαζομένων

Μονόδρομος οι αγώνες των εργαζομένων

για να φύγει η κυβέρνηση του κεφαλαίου, του μνημονίου ΕΕ – ΔΝΤ – ΕΚΤ

Εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι και νέες

Είναι κάτι παραπάνω από προφανής η επίθεση σε βάρος των εργαζομένων και της νεολαίας που βρίσκεται σε εξέλιξη τους τελευταίους μήνες. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, κυβέρνηση του κεφαλαίου που υπηρετεί τα συμφέροντά του, υλοποιώντας τις κατευθύνσεις της Ε.Ε και του ΔΝΤ, στοχεύει στην πιο βαθιά εκμετάλλευση των εργαζομένων. Είναι προϋπόθεση γι’ αυτούς, προκειμένου να βγει από την κρίση του το ελληνικό κεφάλαιο και να αυξηθεί η κερδοφορία του, να πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Ο ι   ε ρ γ α ζ ό μ ε ν ο ι  όμως  δ ε ν   δ η μ ι ο ύ ρ γ η σ α ν   τ η ν    κ ρ ί σ η.

Σε αυτήν την κατεύθυνση η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει πάρει και παίρνει μια σειρά από αντεργατικά μέτρα επιχειρώντας να σαρώσει όσα κέρδισαν οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους από τη μεταπολίτευση και μετά.

Ξεκίνησε στις αρχές της χρονιάς με μια σειρά από περικοπές των κοινωνικών δαπανών αλλά όχι με περικοπές προς το κεφάλαιο. Ενώ μειώνει συνεχώς τη φορολογία των κερδών του κεφαλαίου, αυξάνει διαρκώς τον ΦΠΑ φέρνοντας σε ακόμα δυσκολότερη θέση την εργατική – λαϊκή οικογένεια.

Η υλοποίηση του μνημονίου του κεφαλαίου επέβαλλε την μείωση των μισθών, την αύξηση των απολύσεων και μαζί της ανεργίας στον ιδιωτικό τομέα. Επέβαλλε την περικοπή του 13^ου και 14^ου μισθού στο δημόσιο τομέα. Η ψήφιση του αντεργατικού – ασφαλιστικού εκτρώματος αποτέλεσε, επίσης, ένα ακόμα χτύπημα στους εργαζόμενους.

Με το μνημόνιο Β’ η κυβέρνηση προσπαθεί να αναμορφώσει τις εργασιακές σχέσεις και επί της ουσίας να καταργήσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, να εισάγει το σύμφωνο πρώτης απασχόλησης που σημαίνει μισθούς πείνας και μηδενικά δικαιώματα για τους νέους που θα μπουν τώρα στην παραγωγή. Επιδιώκει την πλήρη νομιμοποίηση των ελαστικών σχέσεων και μορφών εργασίας – εκμετάλλευσης, μέσω της κατάργησης της εργατικής νομοθεσίας που επέβαλλαν οι εργαζόμενοι με τους αγώνες τους. Με το μνημόνιο Β’ ολοκληρώνει τον «Καλλικράτη» προκειμένου να βαθύνει το ρόλο του αντιδραστικού κράτους – στρατηγείου του ολοκληρωτικού καπιταλισμού και να προωθήσει αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις των ΟΤΑ, ακόμα και απολύσεις από τις δημοτικές επιχειρήσεις. Ανοίγει το δρόμο για την κατάργηση της μονιμότητας και τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα. 

Στο νέο γύρο της αντεργατικής επίθεσης, η κυβέρνηση έχει ήδη εξαγγείλει – για να εφαρμόσει αμέσως μετά τις εκλογές - περικοπές μισθών στο δημόσιο τομέα μέσω του νέου μισθολογίου και την κατάργηση επιδομάτων. Στοχεύει στη μείωση του μισθού του πρωτοδιόριστου κατά 38% σε σχέση με σήμερα. Προωθεί συνολικά την αναδιάρθρωση του κεφαλαίου σε όλα τα επίπεδα. Ετοιμάζει την ιδιωτικοποίηση του ΟΣΕ, των ΕΛΤΑ, της ΔΕΗ, την συγχώνευση και ιδιωτικοποίηση τραπεζών με άμεση συνέπεια την χειροτέρευση των εργασιακών σχέσεων σε αυτούς του κλάδους. Εξήγγειλε αλλαγές στην παιδεία που θα αυξήσουν τους ταξικούς φραγμούς, θα υποτάξουν πλήρως τα πανεπιστήμια στις ανάγκες του κεφαλαίου.        

Κάτω ο υποταγμένος συνδικαλισμός. Αγώνες στα χέρια των εργατών!

Όλο το προηγούμενο διάστημα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έκανε ότι μπορούσε για να διασπάσει την εργατική τάξη και τους αγώνες της. Προκειμένου να περάσει τις αντεργατικές τομές με το χαμηλότερο δυνατό κόστος, επιστράτευσε τα ΜΜΕ για να μας πείσουν πως για το δημοσιονομικό έλλειμμα φταίνε … οι δημόσιοι υπάλληλοι. Στην ουσία ήθελε και θέλει να διχάσει το εργατικό κίνημα κατασκευάζοντας «εμφυλίους» μεταξύ των εργαζομένων: εργαζόμενοι του δημοσίου και εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα, νέοι και παλιοί εργαζόμενοι κτλ. Για μας είναι σαφές πως η χειροτέρευση της θέσης οποιουδήποτε εργαζόμενου αποτελεί πλήγμα συνολικά για την εργατική τάξη και ενισχύει το συσχετισμό προς όφελος του κεφαλαίου.

Βασικός συμμέτοχος της πολιτικής της κυβέρνησης είναι ο αστικοποιημένος – γραφειοκρατικός συνδικαλισμός των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Προσκολλημένοι στην λογική της εθνικής ανταγωνιστικότητας και ανάπτυξης, που μόνο προς όφελος του κεφαλαίου μπορεί να είναι και όχι των εργαζομένων, καθήλωσαν αγωνιστικά τα συνδικάτα αποδεχόμενοι ουσιαστικά τις κεντρικές επιλογές του κεφαλαίου – κυβέρνησης – ΕΕ - ΔΝΤ. Με διάφορους τρόπους υπονόμευσαν τις απεργιακές κινητοποιήσεις προκειμένου αυτές να εκτονωθούν. Αρνήθηκαν πολλές φορές την κήρυξη απεργιών και γενικής απεργίας ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ Σύριζα στο εργατικό κίνημα δεν μπόρεσαν να διαχωριστούν πολιτικά και οργανωτικά από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Η φιλο – ΕΕ λογική ή η λογική της εξάρτησης που εκφράζουν δυνάμεις του, αδυνατούν να έρθουν σε ρήξη συνολικά με τις επιλογές του κεφαλαίου καλλιεργώντας παράλληλα αυταπάτες για μια φιλολαϊκότερη πολιτική της κυβέρνησης. Το ΚΚΕ, μέσω του ΠΑΜΕ, παρά την αγωνιστική του πρακτική σε περιπτώσεις, αδυνατεί να δώσει προοπτική στους αγώνες. Για το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ δεν μπορούν να νικήσουν σήμερα οι αγώνες αλλά να ενισχυθεί (και εκλογικά) το ΚΚΕ στο δρόμο της λαϊκής οικονομίας – εξουσίας χωρίς ανατροπή του καπιταλισμού. Γι’ αυτό αρνείται αφενός να θέσει άμεσους πολιτικούς στόχους, με σημαντικότερο αυτόν της ανατροπής της κυβέρνησης και κάθε ανάλογου διαχειριστή, και αφετέρου περιχαρακώνεται από κάθε αγωνιστική διάθεση και δύναμη στο εργατικό κίνημα πλην του ΠΑΜΕ. 

Οι αγώνες των εργαζομένων μπορούν να τους ανατρέψουν και να νικήσουν!

Δεν είναι μονόδρομος το μνημόνιο όπως έσπευσε να δηλώσει ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Για μας, ο μόνος μονόδρομος είναι η μετωπική συσπείρωση της ανατρεπτικής κομμουνιστικής αριστεράς που θα συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις σε ένα αναγεννημένο και ταξικά ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα, σε πολιτικό διαχωρισμό από τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, και στην προσπάθεια συγκρότησης ανεξάρτητου κέντρου αγώνα.

Για να κερδίσουν οι αγώνες μας

α. Απαιτείται σήμερα να κλιμακωθεί η μάχη μέσα από τα συνδικάτα, τους συλλόγους και κάθε μορφή οργάνωσης των εργαζομένων και της νεολαίας που εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

β. Απαιτείται σήμερα η αμφισβήτηση συνολικά των όρων αναπαραγωγής του κεφαλαίου μέσα από ένα συνεκτικό πρόγραμμα πάλης για:

1.    την ανατροπή της κυβέρνησης του κεφαλαίου προκειμένου να φύγουν τα μέτρα, το μνημόνιο, να μην έρθουν νέα και να υπερασπιστούμε – διευρύνουμε τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης

2.    την αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την αντεργατική Ευρωπαϊκή Ένωση και θα θέτει της βάσεις για την διάλυσή της

3.    την εθνικοποίηση των τραπεζών με εργατικό έλεγχο.

4.    την άρνηση πληρωμής του χρέους από την εργατική τάξη. Το χρέος ανήκει στο κεφάλαιο που το δημιούργησε    

Καλούμε τους εργαζόμενους και τους νέους να δώσουν τη μάχη μέσα από τα συνδικάτα και τους συλλόγους, για να κλιμακωθούν οι αγώνες, για να ανατραπεί η κυβέρνηση.

ΝΕΟ ΑΡΙΣΤΕΡΟ ΡΕΥΜΑ – ΝΑΡ

νεολαία ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ